منم کوروش شاه جهان،شاه بزرگ،شاه دادگر،شاه سومر و اکد،شاه جهان.
پسر کمبوجیه،شاه بزرگ آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم،همه مردم گامهای مرا با شادمانی پذیرفتند.
در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهریاری نشستم،مردوک (مردوخ =خدای بابلیان)،دلهای پاک مردم بابل متوجه من کرد.
...زیرا من او را ارجمند وگرامی داشتم.ارتش بزرگ من به آرامی وارد بابل شد.نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید.
برده داری را بر انداختم.به بدبختی های آنان پایان بخشیدم. ...من فرمان دادم که هیچ کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند.
فرمان دادم که همه ی مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند وکسی آنها را نیازارد.خدای بزرگ از کردار من خوشنود شد...او برکت ومهربانیش را ارزانی داشت.ما همگی شادمانه و در صلح و آشتی مقام بلندش را ستودیم...من همه ی شهرهایی را که ویران شده بود از نو ساختم.
فرمان دادم تمام نیایش گاههایی را که بسته شده بود،بگشایند.همه ی مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند،به سرزمین خود برگرداندم و خانه های ویران آنان را آباد کردم،باشد که دلها شاد گردد و هر روز در پیشگاه خدای بزرگ،برایم زندگانی بلند خواستار باشند...من برای همه مردم جامعه ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم.
من به تمامی سنتها و ادیان بابل و اکد و سایر کشور های زیر فرمانم احترام می گذارم.
همه ی مردم در سرزمینهای زیر فرمان من در انتخاب دین،کار و محل زندگی آزادند.تا زمانی که من زنده هستم هیچ کس اجازه ندارد اموال و دارایی های دیگری را با زور تصاحب کند.اجازه نخواهم داد کسی دیگری را
مجبور به انجام کار بدون دریافت مزد کند.
هیچ کس نباید به خاطر جرمی که اقوام یا بستگان او مرتکب شده اند تنبیه شود.
من جلوی برده داری و برده فروشی از زن و مرد را می گیرم و کارمندان دولت من نیز چنین کنند تا زمانیکه این سنت زشت از روی زمین برچیده شود.شهرهای ویران شده در آن سوی دجله وعبادتگاه های آنها را خواهم ساخت تا ساکنین آنجا که به بردگی به بابل آورده شده اند بتوانند به خانه وسرزمین خود بازگردند.
مرا در ایران دفن کنید تا ذره ذره وجودم بخشی از ایران شود
شعار کوروش کبیر
«گفتار نیک*کردار نیک*پندار نیک»
نظرات خود را در مورد آشو زرتشت که شخص محبوب مورد علاقه من است اعلام کنید
که هر جای تاریخ گشتم جز نام نکو برای آن نیافتم.